De Bewoners van de Geheime Kamers
De kunstwerken op deze muur zijn onderdeel van een artistieke zoektocht naar de vervolging van sodomieten in Amsterdam tussen 1730 en 1810. Dit was een donkere periode voor sodomieten (de term homoseksueel bestond nog niet), mannen die vervolgd werden met als doel die verderfelijke handelingen uit de stad te verdrijven.
Duizenden mannen werden gearresteerd en bij wet vervolgd als sodomieten. Een veroordeelde sodomiet kon verbanning, de doodstraf of levenslange gevangenisstraf in de “geheime – secrete – kamers van het Rasphuis tegemoet zien. Het Rasphuis was een gevangenis of tuchthuis in het centrum van de stad, waar gevangenen Braziliaans hout moesten raspen, waarbij kleurstof vrij kwam die in de textielindustrie werd gebruikt. De voor sodomie veroordeelden in het Rasphuis werden opgesloten in verborgen – secrete – cellen in de kelder. Dit was bedoeld om hen voor het publiek te verbergen en hen te dwingen om verlossing te zoeken door eenzame opsluiting.
De portretten zijn fictieve verbeeldingen van Johanis Wisser, Barend Jansen en Jan Rikke, drie mannen die in november 1764 tegelijkertijd veroordeeld werden tot levenslange gevangenisstraf. Het kruis over hun gezichten symboliseert hun uitsluiting van de samenleving. Verder is er een lijst met namen en data van andere mannen die op dezelfde wijze gestraft werden. Hun rampspoed werd bezegeld met het motto “wilde beesten moet men temmen”, de tekst die te lezen was – en nog steeds te lezen is – boven de Rasphuispoort aan de Heiligeweg in Amsterdam. Régis Gonçalves werd geboren in Brazilië, leeft nu Amsterdam.
The Inhabitants of the Secret Rooms
The artworks on this wall are part of an artistic exploration of the persecution of sodomites in Amsterdam between 1730 and 1810. This was a dark period for sodomites (the term homosexual had not yet been coined), men who were persecuted with the goal of driving these corrupt practices out of the city.
Thousands of men were arrested and legally prosecuted as sodomites. A convicted sodomite could face banishment, the death penalty, or a life sentence in the “secret rooms” of the Rasphuis. The Rasphuis was a prison or house of correction in the center of the city, where prisoners were forced to scrape Brazilian wood, producing a dye used in the textile industry. Those convicted of sodomy at the Rasphuis were locked in hidden — secrete — cells in the basement. This was meant to hide them from the public and force them to seek redemption through solitary confinement.
The portraits are fictional representations of Johanis Wisser, Barend Jansen, and Jan Rikke, three men who were simultaneously sentenced to life imprisonment in November 1764. The cross over their faces symbolizes their exclusion from society. Additionally, there is a list of names and dates of other men who were punished in the same way. Their misfortune was sealed with the motto “wild beasts must be tamed,” the phrase that could be read — and still can be read — above the Rasphuis gate on the Heiligeweg in Amsterdam. Régis Gonçalves was born in Brazil and now lives in Amsterdam.
www.regisgoncalves.com / @studioregisprojects