De collages van Jeroen ontstaan intuïtief. Het maken voelt voor hem alsof hij zijn leven aan het renderen is. Hij verzamelt beelden, knipt ze met precisie en schuift net zo lang tot kleur, vorm en ritme kloppen. Veel beelden verschijnen hem in dromen — lucide ruimtes vol gelaagdheid en betekenis, die hun weg vinden naar het uiteindelijke werk.
Zijn collages vertellen geen letterlijk verhaal, maar verbeelden gevoelens, tijdsgeest en het ongrijpbare. Wat te clichématig is, verdwijnt. Wat blijft, is het raadselachtige — wat tussen de regels door zichtbaar wordt.
In zijn verleden als maker van ruimtelijke collages van kringloopmeubels en stoffen, groeide een fascinatie voor textuur en vorm die nog altijd voelbaar is. Architectuur, theaterdecors en het unheimische spelen een belangrijke rol.
Jeroens queer identiteit is geen expliciet uitgangspunt, maar vormt wel een onderlaag: het waarnemen, aftasten, buiten de norm vallen. Kunst is voor hem een veld van verbondenheid en betekenis.
—–
Jeroen’s collages are created intuitively. The process feels like rendering his life. He collects images, cuts them with precision, and arranges them until color, form, and rhythm align. Many of the images appear to him in dreams — lucid spaces full of layers and meaning, which find their way into the final work.
His collages do not tell a literal story, but embody feelings, the spirit of the times, and the intangible. What is too clichéd disappears. What remains is the mysterious — what becomes visible between the lines.
In his past as a creator of spatial collages made from second-hand furniture and fabrics, he developed a fascination with texture and form that still resonates today. Architecture, theater sets, and the uncanny play an important role in his work.
Jeroen’s queer identity is not an explicit starting point, but it forms an underlying layer: the observation, the testing of boundaries, and stepping outside the norm. For him, art is a field of connection and meaning.
Silent Fronts
collage vierluik
Dit is een belangrijk werk voor Jeroen. Het is een ingelijst vierluik,. speciaal gemaakt voor de Pride expositie in de sociëteit van Arti et Amicitiae. In dit werk komen thema’s als dreiging, oorlog en vervreemding samen: een Trojaans paard in de vorm van een vintage speelpaard, een zwart-witte observatiescène tussen een dokter en een vrouwenlichaam, roze ballonnen, een gillende vrouw in de deuropening. Er is geen expliciete betekenis, het werk vertrouwt op de kracht van associatie bij hemzelf als kunstendaar en bij de toeschouwer.
Hij werd zoals vaker in zijn werk geinspireerd door kunstenaars zoals Mark Manders en Giorgio de Chirico — vanwege hun poëtische beeldtaal, de spanning en het onbestemde. Ook haalt hij ideen uit wellicht onverwachte bronnen, zoals oude tentoonstellingsboeken uit de jaren ’70. Jeroen houdt van vormgeving zonder direct nut, ruimtes die zijn opgebouwd om te imponeren maar nergens echt voor dienen.
Deze collage is een opmaat naar de droom waarin dat gevoel zich manifesteert in een ruimte waarin je kan dwalen. Absurd, zintuiglijk en zonder commercieel doel, een soort hedendaagse Merzbau. Jeroen blijft vierkanten maken, een doorlopende reeks waarin hij steeds opnieuw en steeds weer op een andere manier zoekt naar betekenis, verwondering en visuele poëzie.
—–
Collage Four-Part Work
This is an important piece for Jeroen. It is a framed four-part work, specially created for the Pride exhibition at the Arti et Amicitiae society. The work brings together themes such as threat, war, and alienation: a Trojan horse in the form of a vintage rocking horse, a black-and-white observation scene between a doctor and a woman’s body, pink balloons, a screaming woman in a doorway. There is no explicit meaning; the work relies on the power of association, both for the artist himself and for the viewer.
As often in his work, Jeroen was inspired by artists such as Mark Manders and Giorgio de Chirico — for their poetic visual language, tension, and the undefined. He also draws ideas from perhaps unexpected sources, like old exhibition books from the 1970s. Jeroen enjoys design without direct utility, spaces built to impress but serving no real purpose.
This collage serves as a prelude to a dream in which this feeling manifests in a space where one can wander. Absurd, sensory, and without commercial intent, a kind of contemporary Merzbau. Jeroen continues to create squares, an ongoing series in which he constantly and repeatedly searches for meaning, wonder, and visual poetry in new ways.